ഇമാം അഹ്മദ് (റഹിമഹുല്ലാഹ്) കരയാന്‍ കാരണമായ കവിത

A man once came to Imam Ahmad bin Hanbal and asked him; “O Imam, what is your opinion on poetry?” He replied; “Which poetry is this?” to which the man responded by reciting the following couplets:

إذا ما قال لي ربي اما استحييت تعصيني
If my Lord asks me, “Have you (any) shyness in disobeying me?

എന്റെ റബ്ബ്‌ എന്നോട്‌ ചോദിക്കുമ്പോൾ, എന്നെ ധിക്കരിക്കുന്നതിൽ നിനക്കൊരു ലജ്ജയുമില്ലേ എന്ന്!

…………………..

………………………………..

……………………………..

…………………………….

أتيتُ إليكَ فارحمني وثقــّـل في موازيني
I have come to you (in repentance) – so have mercy on me, and make heavy my scales (with good deeds).

ഞാനിതാ നിന്നിലേക്കു വന്നിരിക്കുന്നു, എന്നോട്‌ കരുണ കാണിക്കേണമേ.., എന്റെ ( നന്മയുടെ) തുലാസുകൾക്ക്‌ ഘനം കൂട്ടേണമേ..

وخفَفَ في جزائي أنتَ أرجـى من يجازيني 
And lighten my account – You are the best of who will bring me to account.

എന്റെ ( തിന്മയുടെ) തുലാസിനു ഘനം കുറക്കേണമേ… , പ്രതിഫലംനൽകുന്നവരിൽ ഏറ്റവും ഉത്തമൻ നീയാണല്ലോ!

Imam Ahmad took these lines and repeated them over and over again, and wept profusely to such an extent that one his students said that he almost perished due to him crying so much.

Click Here To Download